Velebit

Velebit je najduža planina u Hrvatskoj (145 km), širine od 10 do 30 km, čija je najviša tačka Vaganski vrh visok 1757 m. Pripada Dinarskim planinama i pruža se duž obale Jadrana, od prevoja Vratnik na severozapadu do kanjona reke Zrmanje na jugoistoku. Celo područje planine zaštićeno je kao park prirode, a Severni Velebit i Paklenica su proglašeni nacionalnim parkovima.
Premužićeva staza je pešačka planinarska staza koja prolazi najvišim delovima severnog i srednjeg Velebita. Staza je dugačka 57 km, a prvih 16 km prolazi područjem NP Severni Velebit. Staza je izgrađena za samo četiri godine, od 1930. do 1933, a nazvana je po šumarskom inženjeru Anti Premužiću koji ju je projektovao, organizovao izgradnju i učestvovao u njoj. Staza nije građena pomoću betona, cementa i savremenih mašina, već je primenjena tehnika suhozidne gradnje koju su s kolena na koleno prenosili stanovnici velebitskog podgorja. Sa planinskih vrhova i grebena duž Premužićeve staze pruža se predivan pogled na Jadransko more i ostrva Pag, Rab, Goli otok, Prvić i Krk, kao i na ličko zaleđe s kontinentalne strane.

- polazak u 21.30 časova iz Skerlićeve ulice u Beogradu

- noćna vožnja kroz Srbiju i Hrvatsku (Beograd - Slavonski Brod - Zagreb - Karlovac - Ogulin - Otočac - Krasno)

- dolazak do planinarskog doma Zavižan na Velebitu u ranim jutarnjim satima

- priprema i polazak na pešačenje

- nakon kraćeg uspona stazom pored planinarskog doma Zavižan dolazi se do vrha Vučjak (1644 m) sa kog se pruža pogled na Jadran, ostrva Krk, Rab, Pag, Goli i druga

- nakon silaska sa vrha Vučjak sledi pešačenje najlepšim delom Premužićeve staze od Zavižana do Velikog Alana

- prolazeći stazom ispećemo se na vrhove Gromovača (1676 m), Crikvena (1641 m) i Seravski vrh (1661 m) i uživati u pogledu na Jadran i ostrva

- po završetku pešačenja na prevoju Veliki Alan sledi vožnja do mesta Seline, koje se nalazi na obali mora, u blizini ulaza u kanjon Male Paklenice

- smeštaj i noćenje u mestu Seline kod Starigrada

Paklenica je drugi najstariji nacionalni park u Hrvatskoj, proglašen 1949. godine, tek nekoliko meseci nakon NP Plitvička jezera. Paklenica je prvi put bila proglašena nacionalnim parkom još 1929. godine, ali zakonom koji je trebalo revidirati svake godine, što se nije činilo.
U gotovo nešumskom južnom delu Velebita u Paklenici se javlja izrazito bogatstvo šumskih zajednica, a posebno mesto zauzimaju šume crnog bora po čijoj je smoli (paklini), koja se iz njih u prošlosti vadila, Paklenica i dobila ime. Paklenica poseduje najveći sačuvani šumski kompleks u Dalmaciji od oko 2000 ha. Vegetacija se uglavnom sastoji od šuma bukve i crnog bora. Od geomorfoloških osobina najzanimljiviji, a ujedno i najimpresivniji su kanjoni Male i Velike Paklenice koji se usecaju duboko u utrobu Velebita. Paklenicu godišnje poseti preko 100 000 ljudi, a najverniji posetioci su penjači koji se od proleća do jeseni mogu videti na stenama Paklenice, posebno na najvećoj hrvatskoj steni Anića kuku (712 m). Najviši vrhovi su Vaganski vrh (1757 m) i Sveto brdo (1753 m). U parku postoji i nekoliko pećina i jama od kojih je najpoznatija i najveća Manita pećina.

- polazak iz smeštaja u ranim jutarnjim satima

- vožnja do Libinja odakle polazimo na uspon

- uspon od Velikog Libinja preko Malog Libinja do vrha Vlaški grad ( 1383 m) koji se nalazi na obodu NP Paklenica

- nakon pauze za odmor i posmatranje okoline sledi nastavak uspona do vrha Sveto brdo (1752 m), drugog najvišeg vrha Velebita

- nakon pauze sledi spust ka srcu NP Paklenica, prvo do planinarskog skloništa Ivine vodice, a potom i u sam kanjon Velike Paklenice kojim dolazimo do planinarskog doma Paklenica

- nakon pauze za odmor nastavljamo spust niz kanjon Velke Paklenice kroz njen najpoznatiji deo ispod Anića kuka sve do parkinga na ulazu u kanjon

- kraća vožnja do smeštaja u mestu Seline (uz usputno zadržavanje u marketu u Starigradu radi snabdevanja hranom) i noćenje

Dabarski kukovi su stenoviti greben na srednjem Velebitu, koji se proteže oko 10 km u blagom luku od vrha Bačića kuka (1304 m) na severozapadu do Ljubičkog brda (1320 m) na jugoistoku iznad Baških Oštarija. Beli kameni tornjevi nepravilnih oblika izranjaju iznad šumskog zelenila Duliba i Dabrova. Dabar je stari uvreženi naziv za duboku šumsku dolinu ili provaliju u obliku korita, dok su Dulibe manje ili veće zaravni omeđene šumskim zelenilom. Karakteristično za ovu grebensku stazu je da se kreće na prosečnoj nadmorskoj visini iznad 1100 m, sa vrlo malim oscilacijama u visini od jednog do drugog vrha. Staze prolaze kroz visoke, okomite, okrugle, oštre, glatke i nazubljene bele krečnjačke stene, kroz male šumarke, pitome i slikovite travnjake koji su se ugurali među njih. Sa Dabarskih kukova pruža se lep pogled prema moru i ostrvima, kao i na šumsko zelenilo u okruženju.

– polazak iz smeštaja u ranim jutarnjim satima

– vožnja od Selina preko Karlobaga do Baških Oštarija, odakle polazimo na pešačenje

- uspon od Baških Oštarija na Ljubičko brdo (1319 m) i dalje grebenom do Medvjeđeg kuka (1250 m) gde ćemo napraviti pauzu i uživati u prvom susretu sa kičmom Dabarskih kukova

- nakon toga spuštamo se do prevoja pa kraćim usponom preko vrha Vršeljci (1212 m) dolazimo do prevoja Alaginac odakle se uspinjemo na vrh Grabar (1270 m)

– sa ovog vrha se spuštamo na glavnu stazu kojom dolazimo do vrha Kiza (1274 m) gde ćemo napraviti pauzu za odmor, fotografisanje i uživanje u pogledu na more, ostrva i Dabarske kukove

– odavde pešačenje nastavljamo do Žutog kuka (1180 m) i vrha Vranji kuk (1131 m) nakon čega se spuštamo do podnožja gde završavao turu

– povratak za Beograd auto-putem kroz Hrvatsku i Srbiju (Gospić - Otočac - Ogulin - Karlovac - Zagreb - Beograd)